Voor de eerste keer neem ik deel aan de Roparun.
De uitdaging, met een team samenwerken en natuurlijk het dienen van een zeer goed doel zijn de belangrijkste beweegredenen.
Het liefst zou ik als loper mee willen doen. Maar door het vele sporten (voetballen, volleyballen, hardlopen en tennissen) heeft één knie van mij hier problemen mee.
Daarom ben ik op de leeftijd van 55 jaar, net zo fanatiek als bij de overige sporten, enthousiast begonnen met fietsen. En prijs me dan ook gelukkig, dat ik dit nu op 63 jarige leeftijd zonder problemen nog kan doen.
Naast de vele kilometers op een gewone fiets, train ik ook met de racefiets door heel het land en als het enigszins kan in de bergen.
De laatste geweldige belevenis was toen ik verleden jaar, samen met mijn dochter (34 jaar), zonder te zijn afgestapt de finish haalde bij de beklimming van de Alpe d’Huez.
Zonder het te onderschatten, heb ik dan ook goede hoop om deze Roparun samen met het huidige Bouman-team tot een goed einde te kunnen volbrengen.
Aannemende, dat de lopers zich niet aanpassen aan mijn fietssnelheid, ga ik nog wel enige honderden kilometers trainen in een lager tempo.
Tegen de vermoeidheid als gevolg van te weinig slaaprust is echter niet te trainen.
Dit en het kaartlezen in de nacht zijn dan ook mijn enige zorgen.
Verder hoop ik in samenwerking met het gehele team, dat ook dit weer een onvergetelijke gebeurtenis gaat worden.
Maar met natuurlijk als hoofddoel om zoveel mogelijk geld op te halen. Waardoor de huidige en toekomstige kankerpatiënten, door verbeterde genezingsmethodes, weer een toekomst kunnen opbouwen. En misschien later ook zelf kunnen deelnemen aan een editie van de Roparun.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten